Yine şiir desem kızmazsınız değil mi? Ne yapayım, yoğun olunca duygular, onları anlatmak için nesir zayıf kalıyor. Açlık ile yoksulluk iç çekerken sessizce Rant piçi haramiler toplandılar o gece Dediler; gidiş sakat ucu bize dokunur Bir dökülse kirimiz ortada kalmaz çukur Onun için tedbiri elden bırakmayalım Korkunun yanı sıra sıkça muştu salalım Ham hayalle örelim; koyun kolay, keçi zor Algı, kurgu, senaryo ardından şık bir dekor Yeni alan açalım vurmak için voleyi Din iman takınarak bağlayalım hülleyi Az da milli kattık mı tadı damakta gevrek Sade umut yetersiz az da yerlilik gerek Bastırarak diyelim bekamız çok karanlık Bize bel verirseniz seyran olur samanlık Size kusursuz biat bize altın taht gerek İki pohpoh bir sıva bir de yüze gülerek Aşır, dua, gözyaşı yeter de artar bile Ardından bastır gazı, o da çok ya sefile Ömer mi o da kimmiş? Ballı parmak yalanır At geçti Üsküdar’ı saf çarşafa dolanır Adalet güçten yana olmalıdır her daim(!) Güç paraya tahvilli onunla her şey kaim(!) Toplum ayrışmalı ki biz saltanat sürelim Zilletin(!) defterini yoksa nasıl dürelim Zamla sağ sol kroşe gelemeye kendine Öyle yoksullaşa ki düşe ekmek derdine Karşı duran olursa imiği kalem ucu Bir talimat, bir karar bozdururuz orucu Onlar, Allah’ın değil; biz, Beylerin kuludur Yine de dikkat gerek sessizlikten korkulur Çıksa elden idare çıplak kalır maslahat O zaman ah vah yetmez kopar göbekten halat Aman ha uyanmasın! Yuları sağlam tutun Vaat, umut, algı, korku; film, dizi uyutun.