Bugün 6 Şubat 2024; büyük felaketin, Kahramanmaraş depreminin, üzerinden bir yıl geçti. Kahramanmaraş ile birlikte Hatay’ımızı, Gaziantep’imizi, Adıyaman’ımızı, Malatya’mızı, Urfa’mızı, Kilis’imizi, Diyarbakır’ımızı, Osmaniye’mizi, Elazığ’ımızı da içerisine alan 7,7 şiddetindeki depremde nice analar, babalar, çocuklar, gençler, yaşlılar, göçük altında kalarak can verdi. Deprem, resmi kayıtlara göre 53 bin vatandaşımızı aramızdan çekip aldı.   Depremde ölen vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet; ölenlerin yakınlarına, milletimize baş sağlığı diliyorum. O günü anlatan “Ağla Yurdum” adlı şiirimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Allah, ülkemizi bu tür felaketlerden korusun.  AĞLA GÖNÜL AĞLA BÜYÜK YASIN VAR!   Yıl; yirmi üç, altı Şubat, kış yaman  Saat, dört on yedi; uykuda ceman  Yer yerinden oynar aman ha aman!     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla anam, umutlara yağdı kar.     Korkulu gözlerde an asır oldu  Titredi yürekler, gül yüzler soldu  Zaman, zembereğin saçını yoldu     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla babam, umutlara yağdı kar.     Yedi virgül yedi, merkez Pazarcık  Binalar yerle bir boğuldu çığlık  Evler oldu insanlara mezarcık     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla ağam, umutlara yağdı kar.     Yetmedi; Elbistan, sarstı zeminden  Yeniden oynadı yerler yerinden  Yürekleri korku sardı derinden     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla ablam, umutlara yağdı kar.     Kahramanmaraş’ım karalı, yasta  Adıyaman naçar, nefes iflasta  Hatay’ım diyor ki yetiş be usta!     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla kardeş, umutlara yağdı kar.     Gaziantep, gazi şehrim, çar naçar  Kilis’im elini semaya açar  Yüreklerde korku; kurt, kuzu kaçar     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla bacım, umutlara yağdı kar     Malatya’m, gül bahçem, sana ne oldu?  Şanlıurfa’m inlemekten yoruldu  Diyarbakır’ımın gözleri doldu     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla amcam, umutlara yağdı kar     Adana’m iç çeker, isyanı sesiz  Osmaniye’m hepten kaldı nefessiz  Elazığ üşüyor; kimsiz, kimsesiz     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla halam, umutlara yağdı kar.     Akıl doğru bilir, doğru gösterir  İlim tedbir diyor, din diyor tedbir  Vicdanlar paraya olmuşsa esir     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla dayım, umutlara yağdı kar.     Rant gözü kararttı, ar tekmelendi  Hırsızlıklar kaderlere yüklendi  Sonra da “kader bu”, dendi; eklendi     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla teyzem, umutlara yağdı kar     Bilim diyor, zemin muhkem olmalı  Şehirler, fay boyu kurulmamalı  Demirden, betondan çalınmamalı     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla dedem, umutlara yağdı kar.     Denetim nerede? Ya denetici…  Müteahhit olur mu denet seçici?  Nerde bu al veri çözümleyici?     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla, nenem umutlara yağdı kar     İmar affı da ne? Siyasi kazanç  Oldu mu depremde ölene ilaç?  Çıkarcı gönüller ebedi kıraç     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla oğlum, umutlara yağdı kar     Hani nerde ihtiyatın akçesi  Devletin böyle mi çıkacak sesi  Tedbirin, terkibin soluk nefesi     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla kızım, umutlara yağdı kar.     Anadolu’m kara bağlar, kan ağlar  Geç kaldı imdada, yetişmedi yâr  Derdin temelinde cehalet yatar     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla balam, umutlara yağdı kar.     Öz yurdumu deprem vurur, sel vurur  Yangın vurur, yağma vurur, yel vurur  Küfür vurur, bir uğursuz el vurur     Ağla gönül ağla, büyük yasın var  Ağla yurdum, umutlara yağdı kar    Hadi Önal/06 Şubat 2024/ Elazığ