Şiir; aşktır, sevdadır, özlemdir, sevgidir, sevgilidir. Şiir; yapraktır, hüzündür, güzdür. Şiir, romanları mısralara sıkıştıran sözdür. Kimi zaman gözyaşı olur; kimi zaman da olaylar ve durumlar karşısında yürekten kopup gelen bir çığlık... Acıya ağıt, mazluma kalkandır şiir. Aşk; şiirle somutlaşır, kahramanlar onunla yaşar; milletler, şiirle devletleşir, ebedileşir. Şiir; kimi zaman susularak çekilen bir iç, kimi zaman da kılıç olur haksızlığa, zulme, zalime karşı. Ne demişti Mehmet Emin Yurdakul: “Bırak beni haykırayım, susarsam sen matem et /  Unutma ki şairleri haykırmayan bir millet / Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir. Ben de bunaldığım her zaman diliminde şiirin kanatlarının altında yer bulmaya çalışırım kendime…     ÜLKEME VAH ÜLKEME!    Serv’e halef kuruldu, yine sancılı masa  El yükseltir siyasi, vatan ortada parsa  Bir yüzyılın sonunda yine geldik makasa  Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  Sur çekmişler kaleme, ülkeme vah ülkeme!    Adaletin ‘A’sı yok, her şey dal-et’e kalmış  Kurt terk edince tanı, meydanlar ite kalmış  Sülükler bayram yapar, kararlar fite kalmış  Sözde vatanseverler toplanmış küme küme  Sırt vermişler sisteme, ülkeme vah ülkeme!    Dedem Korkut boy verip soyu soylamaz olmuş  Zulüm depara kalkmış, Köroğlu aymaz olmuş  Devlet tek/ele teslim, dertler duyulmaz olmuş  Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  Boyun eğmiş toteme, ülkeme vah ülkeme!    Kinler kirle sarışmış; hırs, kibir tavan yapmış  Tarikatlar boylanmış, eğitim raydan sapmış  Allah’ı unutanlar, şeyh demiş; kula tapmış  Sözde vatanseverler toplanmış küme küme  Saf demişler erdeme, ülkeme vah ülkeme!    İblisin çaşıtları gündem döşüyor yola  Talan, vurgun barışık; soygun, israf kol kola  Sapkınlarda telaş var, verirler mi hiç mola  Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  Razı olmuşlar yeme, ülkeme vah ülkeme!     Bebek katillerini kucak açıp aklayan  İrtica akrebini sinesinde saklayan  Attığı her adımda ne der/leri yoklayan  Sözde vatanseverler toplanmış küme küme  Ok atarlar sineme, ülkeme vah, ülkeme!    Anayasa mı? Rafta. Hukuk dersen Araf’ta  Yemin edip söz veren, şeref satar ön safta  Bekamız Haça teslim, eller hazır parafta  Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  Parmakları boheme, ülkeme vah ülkeme!    Fırat, Dicle’ye küskün kucaklaşıp akmıyor  Kızılırmak’ta eyvah dönüp düze bakmıyor  Menderesler atık sel, lale sümbül kokmuyor  Sözde vatanseverler toplanmış küme küme  Boyun eğmişler zulme, ülkeme vah ülkeme!    Hâkim hükme izinsiz, vize ağır sultanda  Rüşvet, hak ediş olmuş; mühür, mührü satanda    Doğrular ateş sanki kavruluyor kazanda  Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  İhanetler kaseme, ülkeme vah ülkeme!    Sınırlar delik deşik sanki yolgeçen hanı  Kumar masalarında Türk’ün aziz vatanı  Toprakta kemik ağlar, sızlar şehidin kanı   Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme  Göz dikmişler mahreme, ülkeme vah ülkeme!    Dönüşler U dönüşü, bak daldı karabatak  Mayından denizaltı, ha çıktı ha çıkacak!  BOP’a teslim olanlar, neft ile aklanacak  Sözde vatanseverler toplanmış küme küme  Kıymışlar can ülkeme, ülkeme vah ülkeme!      Hadi ÖNAL/ 17 Kasım 2024 / ELAZIĞ