İnsanların parasal sorunları muhakkak ki en büyük sorun.     Ancak insanların parasal sorunlarının,  başına gelenlerin ve birçok olayların, kendi yanlış tercihlerinden ve yetinme duygusunun olmayışından kaynaklandığını bilmemekte olmalarındandır.      Mutlu insanlara ve geçmişte mutlu olduğumuz zamanlara bir baktığımızda, genellikle parasal imkânlarımızın az olmasına rağmen, mutlu olmamızın sebeplerinin başında, içinde bulunduğumuz imkânlardan yetindiğimizin olduğunu görürüz.       Ne zaman yetinmemeye, ne zaman daha fazlasını çalışmadan istemeye, ne zaman başkalarının imkânlarını kıskanmaya başladık mutluluğumuz eksilmeye başladı.       Bilmedik kendimize kötülük yaptığımızı. Bilmedik mutlu olmanın yollarını kapatmaya başladığımızı.       Bilemedik rızık ve ömür Allah’ın garantisindedir.       Bizden daha güç durumda olanları görmedik.        İstemeye geldiklerinde vermedik.        Allah versin dedik.       Oysa  ki, elimizdeki ihtiyacımızdan fazlasını dağıtıp, dağıtmayacağımızı kontrol için Allah tarafından gönderilmişti, o isteyen.      Daha fazlasını, daha fazlasını kazanmak için her yolu mubah saydık.      Verilenin fazlasını, paylaşmayı, enayilik saydık.      Ticaretimizde, mesleğimizde çok kazanmak için, her tür yolu denedik, yetmedi; hile ile hurda ile siyasetin içine girersek, Devlet den nemalanmamız, çok daha kolay olur dedik.       Kul hakkı nedir, haram, helal ne demek, öğrenmedik.      Temiz insanları vitrinimize koyduk, seçildik. Onları da, onları sevenleri de, kullandık. Aldattık.      Makamlara geldik.      Geldiğimiz makamlarda, haksız kazanma ve devleti milleti dolandırma çeteleri kurduk. Adına şirketleşme dedik. Siyasi örgütlenme dedik. Ticaret dedik. Sadece kendimizi aldattık.      Bizden öncekiler kazandı, sıra bize geldi dedik. İyi insanları vitrine koyduğumuz için ya da Allah tarafından denenmek için o makamlara geldiğimizi düşünmedik.       Kötü örnekleri, örnek aldık. Oysa ki bu hem bizim, hem de bizi seçenlerin sınavı idi, düşünemedik. Bu yaptığımız yanlışlar zinciri içinde, çok paraların sahibi de olduk, Zengin de olduk. Ama mutlu olamadık. Bir yanımız hep eksik oldu.      Bizim asıl sorunumuz parasal sorun değildi aslında, İnsanlık sorunu idi, Ahlak sorunu idi, vicdan ve inanç sorunu idi bilemedik.      Kendimize, milletimize çevremize ve bizi örnek alan geleceğimize, çocuklarımıza kötü örnek olduğumuzu bilemedik. Kendimiz mutlu olamadığımız gibi onların geleceklerini yediğimizi de düşünemedik.        Sonuç ne biliyor musunuz okuyan dostlarım? Bu dünyada haksız olarak kazandığımız her şey, hem bu dünyada ki mutluluğumuzu, hem de öbür taraftaki huzurumuzun sonunu hazırlıyordu bilemedik.