Bin dokuz yüz on beşin yirmi beş nisanında  Ege’de meltem serin, sular derin uykuda  Bilal’im siper kazar düşman bekler pusuda  Türk’e tuzak kurulmaz olmadı ki hiç esir  Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Gönüller gülden ipek, sevdalar aşk dokuyor  Itırlarla birlikte yer gök vatan kokuyor  İbrahim besmeleyle açmış Kuran okuyor  Bu toprak benim yurdum, burası Seddülbahir  Duyulsun son sözümdür:“ Vatan kutsal, Allah bir!”    Yusuf;  eli koynunda çevresini yokluyor  Yavaşça çıkararak gizli gizli kokluyor  Fadime nakışlarla sanki ona bakıyor  Gönlünde gül sevgili, öte yan nurdan kabir   Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Ziya’mı yücelikler düşmanı korku bekler  Sırtlar vakur durunca yüreklenir etekler  Nurla dolu kalplere yol gösterdi melekler  Ertuğrul’da, Teke’de, İkiz Koyu’nda tekbir  Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”    Görülen ufuklarda Batı’nın kahpe yüzü  Çelik zırha bürünmüş yüzsüzlerin yüzsüzü  Amacı yeryüzünden silmekmiş türkümüzü  Halil der bu güruha: “bizim türkümüz tek/bir  Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”    Top, tüfek, mermi, gülle Seddülbahir’i sarmış   Alçıtepe düşerse Kilitbayır susarmış  Karaya güç çıkartmak; şartmış, bu son kararmış  Böyle görmüş, buyurmuş Hamilton denilen sir   Duyulsun son sözümdür: “ Vatan kutsal Allah bir!”    Sabahın alacası, koyda deli bir rüzgâr  Soyunuk gözde cennet, açığında korku var  Filikalar yanaştı, düşman karaya çıkar  Bekir der; “gelin hele; gök şahit, Mevla’m kadir  Duyulsun son sözümdür; vatan kutsal, Allah bir!”    Yer alev, gök bismillah, çeliğe karşı iman  Yürek vatan oldu mu süzülür ince bir kan  Bu Murat’ım, bu Ali’m; bu can Bigalı Osman  Vatan tehlikedeyse kanla yazılır şiir  Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Sabri yere düşerken toprak koynunu açtı  Süngü takmıştı Sadık, “Ya Allah”, dedi uçtu  Turan’ın salâvatı Türk’ün yurduna burçtu  Onlar vatandı artık, gök şahit, yer hemfikir  Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Zamanın gözyaşında ulviyetin cezbesi  Döndü vadiler boyu Hakkı’mın haklı sesi  Gönül cennet nikâhlı verirken son nefesi  Tenler toprağa teslim, ruha ebedi şehir”  Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Yer, gök selam dururken yaradan akan kana  Ahmet’im son kez baktı kaçıp giden düşmana  Sonra yürek diliyle şükretti Yaradan’a  Dedi;” vatan uğruna bir ölür, bin dirilir”  Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”     Mehmet’in sur göğsünde soluklanınca vatan   Bulutlar su içtiler şehitlerin avucundan  Elmaslaşan o anı ne yel söktü ne düşman  Vatan benim çiçeğim, kondurmam çiçeğe kir  Duyuldu son sözleri: “ Vatan kutsal, Allah bir!”     Onlar, Seddülbahir’de baş koltukta gençtiler  Onlar, vatan dediler can şerbeti içtiler  Tevhit ile yıkanıp tekbir ile göçtüler  Cennet ehlince onlar karşılandılar bir bir  Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”    Milletimizin bütün fertlerinin tek vücut haline geldiği, dayanışma, birlik ve beraberlik duygularının doruklaştığı; bağımsızlık, şeref, onur, vatan ve bayrak için canların toprakla buluşup cennetle kucaklaştığı bir büyük yürüyüşün, Çanakkale Zaferinin 109. yılındayız. Bu topraklar için toprağa düşen aziz şehitlerimizi ve gazilerimizi bir defa daha rahmetle, minnetle, duayla yad ediyor; emanet ettikleri vatanı ebediyen koruyacağımıza nice yüz yıllar üzerine yemin ederek söz veriyoruz.    Hadi Önal/ ELAZIĞ