Dünya; insanla güzel, sevgiyle sıcak, dostluklarla anlamlı… Bütün bu hasletleri ruhumuzda hissetmemiz için bir koronavirüs(Covit 19) yetti de artı bize. Meğer hayatı sevdiren ne de çok sebeplerimiz varmış da biz farkında değilmişiz. Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkan, hızla dünyanın 206 ülkesine yayılan, musallat olduğu insanların ciğerlerine yerleşerek nefesini kesen koronavirüs salgını, 2 Mayıs 2021 tarihi itibarı ile 150 milyon kişinin hastalanmasına, 3.166.029 kişinin ölümüne sebep oldu. Covit 19 adı verilen bu virüs sadece hastalandırmak ve öldürmekle de kalmadı ülkelerin ekonomilerini de temelinden sarstı. Normal yaşantımızı altüst eden hemen her kişiyi moral olarak da olumsuz etkileyen koronavirüs illeti olmasaydı biz insanlar, sahip olduğumuz değerlerin kıymetini bilmeden yaşıyor olacaktık. O gözle görülemeyecek kadar küçük virüs; biz, doğumla ölüm arasındaki çizgide rehavetin verdiği şuursuzlukla yürüyen insanlara ve insanlığa öylesine büyük dersler verdi ki… Öncelikle ve özellikle biz insanlara; “seni yaşatan bedeninle birlikte üzerinde yaşadığın dünyanın kıymetini bil. Senin her şeyden önce temiz havaya, temiz suya, temiz toprağa ve temiz gıdaya ihtiyacın var. Bedenin hakkını vermez, yaşaman için gerekli olan havayı, suyu, toprağı kısacası sahip olduğun zenginlikleri hor kullanır; hoyratça ve bu hızla kirletmeye, yok etmeye devam edersen daha çok belalara, musibetlere duçar olursun.”, dedi. Koronavirüs, bize sağlığımızın her şeyin üstünde olduğunu yeniden ve güçlü bir biçimde hatırlattı. Sağlığın temizlikle olan ilgisinin göz ardı edilmesinin insanı ne büyük felaketlere götüreceğini gösterdi. Ailenin, akraba bağlarının, dostluğun, arkadaşlığın, komşuluk ilişkilerinin hayatımızın rengi, kokusu, deseni ve sevinci olduğu gösterdi. Kazanmak, daha çok kazanmak hırsı ile tabii zenginliklerimize acımasızca kıymanın, Rant uğruna tabiatı tahrip etmenin, ağaç kesmenin, orman yangınlarını kayıtsız gözlerle seyretmenin ne büyük felaketlere yol açacağını gösterdi. Koronavirüs, bize maddi kayıpların yanında manevi eksikliklerimizi de hatırlattı. Kibrin ve büyüklenmenin verdiği umursamazlık ve acımasızlıkla unuttuğumuz eşref-i mahlûkat yönümüzü ne derece ihmal ettiğimizi gösterdi. Bir yanda israfın ve savurganlığın doruklarında yaşayanlar diğer yanda Birleşmiş Milletler raporlarına göre her yıl açlıktan ve gıdasızlıktan ölen 8.500 çocuğu hatırlattı. Bir küçük virüs, dünyaya gelmemize sebep olan anne ve babalarımıza karşı görev ve sorumluluklarımızı düşündürttü. Dedelerimize ninelerimize saygıyı kulak ardı etmenin ne büyük yanlışlık olduğunu kulaklarımıza fısıldadı. Sofraya besmele ile oturmayı kalkarken “elhamdülillah”, diyerek şükretmemiz gerektiğinin şuuruna varmamıza sebep oldu. Sokaklarda özgürce dolaşmanın ne büyük bir nimet olduğunu bizzat yaşatarak öğretti. Bu arada da dünyanın ve hayatımızın kontrolünün elimizde olmadığını vurgulattı. Koronavirüsle birlikte korkunun ve endişenin yanı sıra tevekkül ve teslimiyetin özüne indik. Takdir ve tedbirin sınırlarını yeniden çizdik. Küçük şeylerin ne kadar büyük; büyük sandıklarımızın da ne denli cüce kaldıklarını idrak ettik. İnsan için ebedi rotanın ne olması gerektiğini yüreğimize nakşettik. İnsana emanet edilen bedenin, akıl, irade ve sorumluluğun hayatımızın mihenk taşları olduğunun şuuruna vardık. Sevginin, saygının, merhametin, şefkatin, adaletin insanı insan yapan değerler manzumesi olduğunu yeniden hatırladık. Yalanın, riyanın, gıybetin, aldatmanın ne kadar süfli şeyler olduğunu; düşmanlığın, kinin, kötülüğün yersizliğini ve anlamsızlığını anladık. İndirilen din ile öğretilen din arasındaki farkın, farkına vardık. Allah'tan öğrenilmesi gereken dini, Allah'a öğretmeye kalkmanın ne büyük bir hata olduğunu anladık. Din bezirgânlarının hurafe ve cehaletleri ile bir yere varılamayacağını idrak ettik. "Allah’ım beni ilimle zengin et; akılla ve yumuşaklıkla beze; kötülükten çekinmekle yücelt; kötü işlerde bulunmamakla güzelleştir.", düsturu üzerine yaşayan İslam Peygamberi Hz Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) ile kendimize yeniden çekidüzen vermemiz gerektiği sonucuna vardık. Dünyanın güzel ahlakla düzelebileceği gerçeğini kavradık. Semavi dört dinin ilk emirleri olan “dürüst ol”, “sev”, “yaşat” ve “oku” kavramlarının insan ve insanlık için ne kadar önemli olduğunun şuuruna vardık. Yanlış ve hatalı yol tutan ve tuttuğu yolda ilerlemeye çalışan insanoğluna; “dur arkadaş!”, diyen koronavirüs, bize gerçekten o kadar çok şeyi öğretti ki… Ne demişti atalarımız; “bir musibet bin nasihatten yeğdir.” Evet, bundan böyle yeryüzü yuvarlağının üzerinde emin ve huzurlu bir ömür sürmek için parolamız belli; “dürüst olacağız, seveceğiz, yaşatacağız ve okuyacağız!”