Bir basın mensubu bir gazeteci olarak bu güne kadar 30 yılda birçok şehit törenine katıldım. Bizim görevimiz yapılacak tören boyunca gözlem yaparak törene katılma imkanı olmayan vatandaşların gündemine törendeki duyguyu acıyı gazete sayfaları ve televizyon ekranlarına taşımak ve yapılan törenlerle ilgili kulaktan dolma bilgilerle yapılacak yorumların önüne geçmektir. Doğru yerden ise doğru bilgiyi alarak okuyucularımızın gündemine taşımaktır. Son yıllarda tıpkı Suriye de meydana gelen ve 33 askerimizin şehit 32 askerimizin ise yaralanmasına neden olan menfur saldırı sonunda yaşanan garip olaylar zincirini; Elimiz de bizlere sorulan soru ve verilmesi gereken cevaplara dair hiçbir bilginin olmaması kadar çaresizlik yaşadığımız dönemlerin çok olduğunu ifade etmek için bu yazıyı kaleme alıyorum. Sanıyorum Burdur da bu güne kadar sayısı ne kadardır şehit sayısının bilmiyorum. Çünkü düzenlenen şehit törenlerinde bir yetkili çıkıp iç ve dış güvenlik harekatlarında nelerin meydana geldiğini açıklama zahmetine katlanmaz. Türkiye genelinde olduğu gibi çeşitli muharebeler ve görevler nedeniyle şehit olan askerlerimizin ve polislerimizin hazin ve hüzünlü hikayeleri vardır. Doğu ve Güneydoğu da iç güvenlik harekatı sırasın da şehit olarak Burdur’un Kayış köyüne baba ocağına getirilen bir askerin defnedilmesi sırasında bu askerin neden şehit olduğunu sorduğumuz askeri yetkililer gazetecilere birlikte üzerine kapı düştüğü için şehit oldu demişlerdi. Ve öyle bilinmesi istendi. Bizlere yıllardır okullarda okutulan kitaplardaki gerçek ne zaman ben istiyorum öyle olacak noktasına getirildi hakikatten bunu ancak akıl tutulması olarak belirtilmesi gerek sanıyorum. Çünkü bir ordu nerede hangi şartlarda olursa olsun manevralar sırasında cephe sayısını artırmaz ve düşmanı mümkün olduğunca oyalamaya çalışır. Hani biz ülkemiz de iç güvenlik sorunlarımız sırasında; alınacak önlemler ve yürütülen çalışmalar ile  gençlerimizin baba ocağına tabutları gelmemesi ve göz yaşının dinmesi için “Analar ağlamasın” gibi sözleri söylüyorduk. Ne oldu da bütün bunları bir kenara bırakarak silahlı güçlerimizi sonu nerelerde biteceği bir ateşin üzerine sürmeye çalışıyoruz. Uluslararası diplomasi neden etkili olmuyor nedeni ne olursa olsun “ Savaşın namuslusu olmaz” çünkü insan kıyımıdır. Saldırıyı yapan ülkeler suçlarının ne olduğuna bakmadan pişkinliğe vurarak haklı çıkmanın yollarını aramaktadırlar Evet ülkemizin neresinden gelirse gelsin veya ülkemizin geleceğini düşünerek komşularımız dahil biz birçok ülke ile sorun yaşayabiliriz. Ama bunun yolu olabildiğince dost olmak değil midir? Sorunların diplomasi yoluyla çözülmesi gerekmiyor mu? Beynimi kemiren bunca soru sonrasında şehitlerimizin ana ve babalarının çektiği acıyı hiç kimse tarif edemez. Onları hayata hazırlayan ana ve babalara ise başsağlığı ve şehitlere de Allah’tan cenneti mekan kılmasını dilemekten başka bir şey gelmiyor