Burdur da 15 Temmuz sonrasında uygulamaya sokulan olağanüstü hal yasası ile birlikte basın üzerinde uygulama bugün halen devam eden olumsuzluklar sürdürülebilmektedir Kaynağı bizce belli olmayan bu uygulamalar kamuoyunun haber alma hakkını da sınırlamaktadır. Uygulamalar geçmişte 27 Mayıs 1960 ve 1980 İhtilal dönemlerinde görülmektedir. Günümüzde buna örnek olarak gösterebilirim. Ancak günümüzde gazete ve gazetecilerin yazacakları haberler niye belli merkezlerin süzgecinden geçirilerek “Mail” tabir edilen bir sistem ile masa üstüne gazeteye ve gazetecilere ulaştırılır. Gerçeğin biz gazetecilere izah edilmesi gerekmez mi!
Gazeteci 5-N, 1-K. Şablonu ölçüsünde haberin sorgulamasını kendisi yapmak zorundadır. Haber kalıbında yapılacak yanlışlar veya hatalar gazetecinin hatta gazetenin kendisini bağlar. Haberleri yazan veya haberlerin sayfaya yerleştirilmesi için mesai harcayan sayfa editörü ve gazetenin ise haber müdürü hukuki bir sorun çıktığında bahane üretmesi veya sorumluluktan kaçması nerede ise imkansızdır. Bu nedenle gazete çıkartmak ve gazetecilik yapmak sorumluluk ister. Hukuki bir hatayı kimse görmezden gelemeyeceği gibi bunun için bahaneler de üretemez.
Burdur da yapılan gazetecilik ve gazete çıkartma anlayışı, ben yaptım oldu anlayışının mutlaka gerek haber peşinde koşan gazeteciler gerekse nerede ise yarım asrı geçmiş iki yerel gazete ile çeyrek asrı yakalamış üçüncü bir gazeteyi ne kadar bağlar bunun eleştirisini yapmak onlara neyi yapıp yapmayacakları konusunda uyarı da bulunmak bana düşmez. Haberleri nereden nasıl ne şekilde elde ettikleri ise ancak haberi yazan muhabir ve kullanan gazeteyi ilgilendirir. Benim bu konuda anlamadığım bir takım kişilerin İnternet gazeteleri haberleri bekletmeden kullanıyorlar yerel gazetelerden sonra servis edelim anlayışıdır. Gizli bir elin adeta manipülasyonudur.
Bir gazeteci olarak ben kimseyi suçlamak veya zan altında bulundurmak istemem. Bu konudaki uyarılarımı kurumların ilgililerine bireysel olarak anlatmama rağmen konu hakkında düzeltilmesi yerine geç servis edilen haberlerin başka şekilde alınacağını belirten cümleler ile konu atlatılarak aldırmaz bir ifade kullanıldı. Elbette devletin hiçbir kurumu hiçbir gazeteciye ve gazeteye zaman harcayarak haber yazmak ve ulaştırmak zorunda değildir. Gazetecilik bir kamu görevidir. Devlet kamu görevi yapan ve halkın haber alma hakkını yürüten gazeteciye de yasalar çerçevesinde bu görevini yürütürken kolaylıklar sağlamak zorundadır. Gazetecinin önüne çıkartılan engeller onu engelleyenler haber içeriğindeki eksiklikler ve hatalardan sorumludurlar.
Gazeteciliğe ilk adım attığım 1967 yılında Ankara da bazı yaygın basın gazetelerinin ve yereldeki Ankara akşam gazetelerinin basımını yapan, “Maliye Bakanlığı’na” bağlı “Güneş Matbaacılık A.Ş” vardı. Bu matbaa siyasi tavır ve hedef gözetmeksizin bütün gazetelerin mevkutelerini basıyor ve “Gameda” kuruluşu vasıtasıyla Anadolu’ya dağıtımını sağlıyordu bırakınız gazetecilerin görevleri sırasındaki bir takım tahdit ve engellemeleri İstanbul’da Rumeli yakasından Anadolu yakasındaki Arabalı vapur geçişlerinde öncelik gazete araçlarına verilirdi. Gazeteler Anadolu’nun en ücra bir köşesindeki okuyucusuna en kısa sürede ulaştırılmaya çalışılıyordu.
Günümüzde artık gazetelerin okuyucusuna ulaşmasını teknolojik yenilikler sağlamaktadır. Haber gerek internet gerekse teknolojinin basın kuruluşlarına sağladığı kolaylıklar ile sağlanmaktadır. Biz kimseden özel bir ilgi ve imtiyaz istemiyoruz. Göreve gelen ve İl’in en yüksek mülki amiri olan vali nezdinde doğru yerden doğru kişiden bilgi istiyoruz. Gerek haber yazarken gerek gazetelerin sayfalarına haberi aktarırken tüm sorumlulukları üstleniriz. Hatalarımızı okuyucularımıza, hatası olan haberlerin ilgili kurumlar nezdinde yasalara göre savunmasını yapabiliriz. Saygılarımla