Bir gazeteci olarak bunu yazmam zor oldu. Gerçekten geleceğe bakan gelecekten beklentisi olan insanların karamsar bir tablo çizmesi yürek burkucu olmaktadır. Burdur’un yarım yüz yılı geride bırakmış iki gazetesi vardı benim gazeteciliğe başladığım 1990 yıllarında nedense kendi çabaları ile maddiyata dayanmayan çabaları ile yollarına devam ediyorlar. Burdur halkı yıllarca çevresindeki illerin ekonomik sosyal ve kültürel baskısı altında kaldığı için bu nedenle de basın kuruluşlarının yeterli olmadığı hatta haber kaynaklarını sınırlı tuttuğu için kendini anlatamadığı gibi yorumlara maruz kalmaktadır.   Burdur eğitim seviyesi yüksek üniversiteli gençleri ve öğretmen sayısı ile örnek illerden ancak gelişmişlik ve gelişme dinamikleri de oldukça sınırlı bulunmaktadır. Bir kentin kırsalı ve kent içi dinamikleri ile bir bütün olduğunu ve mutlaka kendi dinamikleri üzerinden kalkınması bilinen bir ekonomik gerçektir. Esnafının kendi işlerinde yeteri kadar gelişememesi hatta kente geleni ve kent içinde kalma süresi oldukça yetersizdir. Sanayicisi ve esnafı ile kalkınmanın ve tanınma oranının “Reklam” ile sağlanacağını bilmekte ama bu konuda mevcut basın kuruluşlarına bunu bedelsiz yaptırma ve böylece tanınacağına inanan yanı ağır basmaktadır. Geçmişte ve günümüz de gazetelerin aynı zamanda bilgi edinme ve bir eğitim materyali olduğu unutulmamalıdır. Bir başka ilde çıkan ve o ilde çıkmayan bir gazetenin gündemine kendi ilinde çıkması gereken bir haberi atlayıp Burdur’u gündemine alması çok zor bir durumdur. Nitekim yaygın basın kuruluşlarının Anadolu ekleri de olmasa belli haber konularının dışında Anadolu insanının sorunlarını ne kadar okuyucularına aktardığı gerçeği ortadadır. Günümüzde gazeteci ve gazetelerin “Ne kadar ekmek o kadar köfte” anlayışına doğru gittiğini gazetecilik yapan bu konuda zaman harcayanların hepsi bilmektedir. Günümüzde yazılı basının yerini artık İnternet gazeteciliği almaktadır. Yazılı basında olduğu gibi İnternet medyasının da hiç azımsanmayacak gider kalemleri bulunmaktadır. Açıkçası gazetecilik fedakarlıktır.  Son yıllarda yazılı basın kuruluşlarını gazete kağıdı mürekkep ve kalıp fiyatlarının döviz kurları artışları ile birlikte artması gazeteyi ayakta tutan resmi ilan ve ticari ilan sayı ve miktarlarının azalması nedeniyle günlük yaşamlarını sürdürebilmeleri için cebinden harcama yapmak bunu sağlamak için hem maddi hem de manevi açıdan zor şartlarda işlerini yapma kaygısı ile yaşam koşulları ile mücadele etmektedirler. 2020 Mart ayından bu yana ise ülkenin de ekonomisinde açılan gedik nedeniyle Coronavirüs Covit-19 pandemisi ile basın sektörü de sıkıntılı bir döneme girmiştir. Burdur’un kamu kurum ve kuruluşları ile özel sektör kurumları ile sanayi kuruluşlarını Burdur da günlük, aylık veya İnternet zerinden yayın yapan gazetelerin yaşamının çalışanlarına ücret ödemesi ve faaliyetlerine devam için karınca kararınca küçük de olsa katkı sağlamaları bu konuda büyük önem taşımaktadır. İnancını taşıyorum. Gazeteler artık yılda bir iki kez günlerini kutlamak ve toplantılarda bir masada ikram da onları bir araya getirmekle yetinilecek bir meslek olmaktan çıkmıştır. Biz gazeteciler artık sırtımız da dert küpü taşımak istemiyoruz. Biz ülkemizi ve Burdur’u seviyoruz. Zor şartlar altında gazeteci olarak anılsak da işimizin zorluklarını bilerek yolumuza devam edeceğiz. Etmek istiyoruz